Vriendjes met je kind
Enige tijd geleden hoorde ik op de radio een spotje tegen drankgebruik door jongeren. Een dochter vroeg aan haar moeder of ze niet toch asjeblieft please please net als de andere kinderen alcohol mocht drinken. En de moeder antwoordde boos “Nee!!!”
Waarop de dochter een ander argument aanvoerde waarom ze toch wél zou mogen drinken. En de moeder riep nog bozer: “Nee!!!”
Dit bleef zich enige tijd herhalen en het spotje eindigde met een voice-over die zei “Je hoeft niet altijd vriendjes met je kind te zijn.”
Waarmee bedoeld werd dat het niet altijd in harmonie hoeft, je mag ook boos doen.
Ja, zeker mag dat.
Er is echter ook een andere mogelijkheid. En dat is: het in harmonie oneens zijn.
In harmonie met jezelf en je kind iets verbieden. Dan zijn de resultaten voor de relatie met je kind en het gedrag van je kind anders dan wanneer je vanuit boosheid handelt.
Ik liep laatst de winkel in bij de Kruidvat. Daar verkopen ze nogal wat speelgoed. Er liep ook een vader met zijn ongeveer 3 jaar oude dochtertje. Het meisje pakte steeds iets uit het rek wat ze leuk vond, liep naar haar vader en vroeg “Papa mag ik deze?” En soms zei papa vriendelijk: “Ja dat mag, leg maar in het mandje.” En soms zei papa op een boze, strenge, bijna snauwende toon: “Nee! Leg terug!”
Dit meisje zal al snel leren dat je dingen waar je ‘nee’ op zou kunnen krijgen niet moet vragen in het leven. Want dan krijg je boosheid en een snauw. Want blijkbaar mag je niet overal om vragen, blijkbaar moet je van te voren inschatten waar je ‘ja’ op krijgt.
Ga maar eens bij jezelf na, hoe vaak je het vermijdt om een verzoek te doen waarop je de kans loopt een ‘nee’ te krijgen.
Als kinderen tiener zijn komt daar nog een aspect bij. Als ze de nee’s steeds op een boze toon krijgen, dan gaan ze op den duur ervaren dat je tegen hen bent. Dan begrijpen ze niet dat je dingen verbiedt voor hun bestwil. Dan zien ze het als hen dwars willen zitten van jou kant. Dan snappen ze niet meer dat jij aan hun kant staat. En is dat eigenlijk ook nog wel zo? Ervaar je dat zelf nog, of voel je zelf ook dat er een voortdurende strijd is? Waarin de één moet winnen en de ander verliezen?
Deze beide fenomenen zijn makkelijk te voorkomen. Namelijk door beslist, duidelijk en vriendelijk nee te zeggen. En beslist en duidelijk ben je als je innerlijk zeker bent van je zaak. Daar heb je geen boze toon voor nodig. En als je daarbij liefdevol en vriendelijk en ook weer zeker van je zaak uitlegt waarom het niet mag, begrijpt je kind beter dat het voor zijn of haar bestwil is.
Toen een van mijn dochters in de brugklas zat had ze de ziekte van Pfeiffer. Omdat ze erg graag naar school wilde is zij er alles bij elkaar 2 keer een dag voor thuisgebleven. Ze was wel voortdurend heel erg moe en ging ‘s avonds vaak om 7 uur slapen. In die periode wilde ze een keer naar een feest wat om 10 uur ‘s avonds begon. En dat mocht van mij niet omdat ik voorzag dat ze 3 weken nodig zou hebben om daarvan te herstellen. Dus ik heb haar verteld dat het niet mocht en waarom niet. Om de paar dagen vroeg ze opnieuw of ze naar het feest mocht. En elke keer zei ik tegen haar: ”Nee lieve schat, dat mag niet.” en daar liet ik het bij. Op de dag van het feest had ik bezoek. ‘s Middags na de lessen belde ze me vanaf school op en ze vroeg me: “Mam mag ik toch asjeblieft naar dat feest? Please please? Dan ga ik nu met mijn vriendin mee en dan brengt haar vader ons vanavond naar het feest.” Ik zei rustig en vriendelijk tegen haar: “Nee lieverd, dat mag niet. Je moet nu naar huis komen.” Degene die bij mij op bezoek was vroeg daarna aan mij: “Maar heeft ze het nu wel begrepen? Want je was helemaal niet boos.” Waarop ik zei: “Natuurlijk was ik niet boos. Waar zou ik boos over zijn? Ze heeft het heel goed begrepen, ze is niet doof. En ze weet ook heel goed dat als ze nu niet naar huis komt, dat er dan een maatregel komt. Daar hoef ik niet boos voor te doen.” Mijn dochter kwam thuis en heeft mij verteld hoe stom ze het vond dat ze niet naar het feest mocht. En toen dat een beetje gezakt was hoe jammer ze het vond. En na het eten zei ze dat ze toch wel moe was. En toen ze in bed lag zei ze dat ze blij was dat ze in bed lag.
Als je gewend bent om nee-boodschappen met boosheid te geven en je besluit om het te veranderen, gun je kind dan enige tijd om daar aan te wennen. In het begin zal de reactie niet veel anders zijn dan wat je kind gewend is. Na enige tijd zal de reactie veranderen en zul je zien dat je kind zich makkelijker voegt in een nee. Dat er meer vertrouwen komt dat je de nee’s geeft voor het bestwil van het kind. Voorwaarde daarbij is wel dat dat ook zo is. Dat je alleen dingen verbiedt omdat dat in het belang van je kind is. En niet om het verbieden of omdat je het nu eenmaal altijd zo gedaan hebt.
En dan ben jij altijd in harmonie met je kind. Je kind niet altijd met jou misschien. Maar omdat jij het wel bent, kan je kind ieder moment de harmonie weer oppakken. Te mooi voor woorden? Lees onderstaande successen die deelnemers aan onze training Communiceren met Kinderen noemen.
Voor meer informatie over deze training: Communiceren met kinderen
“Ik hoef minder mijn autoriteit (lees; harde stem en dominantie) te gebruiken om mijn zoon in beweging te krijgen of juist te stoppen. Ik onderhandel en manipuleer minder. Er zijn nauwelijks conflicten meer.
Mijn zoon vertelt me wat hem bezig houdt. Ik luister beter naar hem en hij veel beter naar mij. Hij
krijgt meer ruimte van mij en over en weer is er respect. Ik voel trouwens ook meer respect voor mezelf.’’
“Er is meer wederzijds respect gekomen in ons gezin.”
‘’We zijn als gezin en ieder individu alleen maar hechter geworden. De communicatie is mooier en warmer en dat was wat ik graag wilde.’’
“Mijn kaders zijn helderder; wat is aanvaardbaar gedrag wat niet. Dit creëert vrijheid en duidelijkheid voor mijn zoon. Het zorgt er ook voor dat ik niet automatisch dingen verbied of toesta maar dat ik nu nog helderder weet waar mijn waarden en normen liggen.’’
“Ik heb heel veel over mijzelf geleerd, patronen die in de loop van de tijd zijn ontstaan en onbewust waren, zijn bewust geworden en kon ik daardoor veranderen als dat aan de orde was.”
“Nog meer mogelijkheden om met ieder kind te communiceren en contact te maken!”
“Veel, een pracht stimulans om een nieuwe frisse start te maken met de kinderen na een pittige periode – gewoon weer zin in opvoeden.”
“Ik werd gestimuleerd begeleid en uitgedaagd om situaties bespreekbaar te maken en te analyseren. Ik ben bevestigd en gegroeid in mijn zelfvertrouwen en zelfkennis.”
“Het inzicht dat ik al heel veel weet en het al heel goed doe. Het inzicht dat ik grenzen moet stellen, en dat ook kan en dan nog steeds een leuke moeder ben (juist dan!). Samen zijn we heel erg gegroeid, de communicatie is weer verbeterd en de band met z’n 4-tjes is enorm versterkt.”
‘’De simpele alledaagse dingen gaan veel makkelijker. Wij zijn meer verbonden met elkaar.”
“Een maand geleden kregen we in gesprek met de juffen op school terug dat mijn zoon stabieler, minder chaotisch is en minder de clown uithangt. Hij heeft zijn testje en werkjes veel beter gemaakt. Naast al het werk wat zij en de vader van mijn zoon gedaan hebben, zie ik ook dat het gebruik van de vaardigheden die ik nu heb, hebben bijgedragen aan dit resultaat.’’
Reacties
Heb jij ideeen, opmerkingen, vragen of suggesties? Laat een reactie achter, deel je kennis en ervaring en kom nog eens terug om te lezen wat anderen hebben bijgedragen.