Verwachtingen
Verwachtingen duidelijk maken...
Voor de duidelijkheid en de helderheid en om teleurstellingen te voorkómen.
Het wordt steeds meer gebruikt.
Dat klinkt dan zo:
“Voor de loop van dit project verwacht ik dat ieder helder in de communicatie zal zijn en dat irritaties tijdig uitgesproken zullen worden.”
Of:
“Voor de voorbereidingen van ons familiefeest verwacht ik dat iedereen zich inzet, zodat het niet steeds op dezelfde schouders neerkomt.”
Heel verstandig, want zo voorkom je teleurstellingen achteraf.
Of niet?
Hoe verwachtingen uitspreken teleurstellingen schept……
Ik liep eens stage in een training, waarin het nodig en belangrijk was dat de deelnemers veel zouden samenwerken. Er waren ongeveer vijftien deelnemers en de bijeenkomsten waren ’s avonds, van 18.30 tot 22.30.
Aan het eind van de eerste avond liet de trainer de deelnemers een rondje ‘verwachtingen uitspreken’ doen. Iedereen sprak de mooiste verwachtingen uit. Er waren ook praktische bij.
Iemand noemde dat hij voorafgaand aan de bijeenkomsten graag samen wilde eten, om 18.00 uur. Dat vonden velen een mooie verwachting, dat zou de groep hecht en tot een team maken.
De tweede avond waren er veertien mensen om 18.00 uur om samen te eten. Tegen 18.30 kwam de vijftiende deelnemer binnen en begon de trainingsavond.
De derde avond waren er weer dezelfde veertien mensen om samen te eten. Tegen 18.30 kwam de vijftiende deelnemer binnen. Hij werd begroet en hem werd gevraagd waardoor hij al voor de tweede keer te laat was, of hij erge file had of zoiets?
Hij antwoordde dat hij niet te laat was, maar op tijd.
“Maar we zouden toch om 18.00 uur samen eten?” werd hem gevraagd.
“Niemand heeft mij uitgenodigd of dat gevraagd”, zei hij.
“Flauw……..” vonden sommigen.
Ik vond het niet flauw.
Met het alleen maar uitspreken van verwachtingen, neem je de mensen om je heen voor lief. Jij doet een mededeling en verwacht dat de ander dan iets (voor jouw plezier) gaat doen.
Dat werkt niet. Dat werkt alleen als het toevallig ook al de wens van die ander is. Net als die mensen in de training, die het een mooie verwachting vonden om samen te eten. Ze hadden het zelf kunnen bedenken! Maar er werd niets gevraagd en degene die het niet wilde, kwam niet uit de verf. Moeilijk ook, als veel mensen het een mooie verwachting vinden om dan nog uit jezelf te zeggen dat je het niet wilt. En als je dan niets gevraagd wordt, ja, dan laat je het maar voor wat het is. En met eetafspraken kun je nog zeggen: “Wat flauw…… “, want die persoon had natuurlijk toch zelf z’n mond open kunnen doen om te zeggen dat hij liever om 18.30 uur wilde komen.
Maar doe jij je mond open als je niet aan de verwachting wilt voldoen om irritaties op tijd uit te spreken? Zodra het iets te maken begint te krijgen met normen of waarden of fatsoen, allemaal een kwestie van smaak, wordt het al veel moeilijker. En als er dan nog dingen om de hoek komen kijken als angst voor conflicten of angst voor afwijzing, dan zeggen wij meestal helemaal niets meer uit onszelf als iemand een verwachting heeft en dat mededeelt.
Beter dus, om niet de verwachting uit te spreken dat men irritaties tijdig zal noemen, maar om dat aan de mensen te vragen, of ze dat willen doen. Dus simpelweg een verzoek te doen. Die ander zal zich gerespecteerd voelen in plaats van voor lief genomen. Zorg wel dat je het verzoek doet met een vraagteken aan het einde van de zin én dat je wacht op een antwoord, anders is het nog steeds een soort mededeling.
Als je dat doet, dan zal de ander zich gerespecteerd voelen én veel eerder eerlijk antwoord geven als hij het niet wil doen.
Als je iets wilt van een ander, en je probeert dat voor elkaar te krijgen door een verwachting uit te spreken en het vervolgens te verwachten van die ander, dan word je vaak teleurgesteld én het zal je relatie met die ander verslechteren. Jij bent teleurgesteld en die ander voelt zich voor lief genomen.
Waarom doen we het eigenlijk zo?
Om het moeilijke moment te voorkómen waarop de ander ons verzoek zal weigeren. Dat schuiven we liever op de lange en indirecte baan. Teleurgesteld raken is altijd nog makkelijker dan ‘nee’ krijgen. In het eerste geval kunnen we bovendien ook nog vrij gemakkelijk de ander de schuld geven:
“Flauw……”
“Ik had het toch aangegeven?”
“Ik had het nog zo gezegd!”
Beter anders doen dus.
1. Bedenk goed wat je wens is
2. Vertaal die wens in een verzoek
3. Communiceer je verzoek in de vorm van een vraag: leg uit wat je graag wilt en sluit af
met: "Wil je dat doen?". Realiseer je dat het antwoord ‘ja’ of ‘nee’ kan zijn.
4. WACHT OP ANTWOORD en kijk de ander aan als je antwoord krijgt
5. Accepteer het antwoord (als je dat niet wilt, dan hoef je de vraag niet te stellen) en als het ‘nee’ was, verwerk dan je teleurstelling en bedenk een volgende stap of oplossing
Reacties
Heb jij ideeen, opmerkingen, vragen of suggesties? Laat een reactie achter, deel je kennis en ervaring en kom nog eens terug om te lezen wat anderen hebben bijgedragen.